Een dierbaar (schrijf) filmpje
30 Oktober 2018. Twee jaar geleden.
Arme Patrick, die de hele weg heeft moeten aanhoren: ‘Wat nou als ze zich bedacht hebben?’ Maar dat deden ze niet. Ze lieten de droom die ik al had sinds ik een klein meisje was uitkomen. Elke keer als ik dit filmpje zie moet ik huilen, omdat ik nog precies weet hoe dit voelde.
(Helaas niet gefilmd: Hoe ik de appeltaart met rozijnen heb gegeten terwijl ik dat helemaal niet lust, alleen omdat ik dacht: ‘Het is onbeleefd! Dat hebben ze speciaal voor jou gekocht!’ en de blik van Patrick die wéét dat ik dat niet lust. )
Vandaag is het twee jaar geleden dat ik mijn eerste contract bij LS Amsterdam tekende 
en dit dierbare filmpje wil ik toch even delen vandaag.
