Ik rende (door) de marathon van Rotterdam!

Afgelopen zaterdag toog ik naar Rotterdam voor het ‘Get inspired by books’ evenement. Nu is Rotterdam al niet echt naast de deur maar dan maken ze het de Limburgers het ook nog eens heel moeilijk de provincie uit te komen door geen treinen te laten rijden tussen Roermond en Eindhoven, en geen treinen tussen Sittard en Weert (En andersom.) Een lang verhaal kort maken: Ik was vijf uur onderweg. Maar dat was deze dag dan ook helemaal waard!!
Het avontuur begon toen ik in de trein de proefdruk van een van mijn boeken zat te lezen, en er twee vrouwen tegenover me de auteursfoto achterop zagen en gingen discussiëren of ik het nou wel zelf was of niet. Als ze hadden geweten dat ik wel oortjes in had, maar geen muziek aan had, hadden ze misschien iets zachter gepraat. Haha.
Ik bracht een bliksembezoekje aan ‘The Bookbabe’ en ‘Mister Bookbabe’ die in een tentje dichtbij de bieb koffie zaten te drinken en kwam daarna ruim op tijd de bieb binnenvallen. Ik schudde handjes, leerde leuke nieuwe mensen kennen, zag oude bekenden en eigenlijk ging de tijd veel te snel. Ik mocht mijn meegesleepte goodies in de goodiebags stoppen, en toen was het al tijd voor de lezingen. (Daarover later meer, ik heb veel gefilmd en moet er nog iets van proberen te maken.) Ik kon mijn uitgeefster van Tinteling Romance de hand schudden, en ik kon Jen (die Brave new love uitgeeft) nog eens bedanken. En toen kwam ik ook nog eens haar zomercatalogus tegen MET MIJN NAAM ERIN. Dat had ik dus echt niet verwacht en alleen daarom kreeg ik alweer een grijns op mn gezicht die er niet af te beitelen was. Het was in elk geval hartstikke gezellig en je zou bijna vergeten dat er ook gewerkt moet worden. Dus maakte ik braaf filmpjes, praatjes, en mental notes over alles wat ik hoorde.

In de pauze dacht ik: ‘Ik ben nu in Rotterdam, ik wil het meeste uit deze dag halen, dus ik ren naar de boekpresentatie van Chinouk. Ga ik makkelijk redden.’ De Donner (Boekwinkel) was 600 meter verderop. Eitje. Naar die winkel, boek kopen, boek signeren, foto maken, teruglopen, moet ik makkelijk redden. Was ook vast wel gelukt, als niet de (kinder) marathon net voor die winkel voorbij kwam rennen en alles afgezet was. Picture this: Aan de overkant van de winkel staan, maar niet over kunnen steken vanwege de hekken. Dus 300 meter naar rechts lopen, koopgoot in. Onder de straat door, aan de andere kant weer omhoog komen. Weer 300 meter naar links. Twee trappen op. Hijgend en puffend voor Chinouk staan, en zien dat er nog minstens 50 mensen voor je aan de beurt zijn. AARGH!!!!! Dat was het moment dat ik naar de kassa liep en dacht: Dan maar niet signeren, ik MOET terug dus ik koop het boek wel gewoon zonder handtekening.
‘U moet het boek bij háár halen!’ wees de kassadame. Naar Chinouk. Met die hele rij mensen.  Dus ik wrong mezelf weer naar voren met het schaamrood op mijn kaken om een boek te halen, toen Chinouk me zag. ‘Wat fijn dat het is gelukt!!!!!’ riep ze. (Wat fijn dat iemand nog aan zoiets denkt op haar éigen boekpresentatie! Ze wist dat ik vreselijke haast had.) Ik schaamde me nog steeds voor al die mensen achter me, maar vroeg om het boek zodat ik het kon gaan afrekenen. Meteen trok ze een boek van de stapel, signeerde het toch, stopte er een boekenlegger in, en knipoogde. Ik deed haar zoals beloofd de groeten van iedereen op het “Get inspired event” die niet zo achterlijk was om het proberen en maakte dat ik weer wegkwam voor de mensen in de rij me zouden gaan uitfluiten en BOE-roepen.

Ik wist al dat ik diep diep diep in de problemen zou komen zo gauw ik een stap naar buiten zette. Inmiddels leken er wel vier keer zoveel mensen te zijn, die OOK ALLEMAAL WILDEN OVERSTEKEN en dat niet konden. En dus voetje voor voetje door die koopgoot gingen schuifelen. Met mij ertussen. Ik geloof dat ik om 15.35 weer hijgend en met een rood hoofd de bieb binnenkwam terwijl de pauze al om 15.15 afgelopen was. Tot zover ‘Dat ga ik best redden,’  Ik redde het namelijk niet. Het duurde ruim een uur voor ik die rode kleur kwijt was. Er volgden nog meer lezingen, en daarna was het tijd voor het borrelen. Overal kwamen mensen vandaan die een boek gesigneerd wilden hebben, een praatje wilden maken, en ik vergat helemaal ’te borrelen’, zo gezellig was het. Iemand vroeg ‘Mag ik met je op de foto’ en ik keek achter me. “Huh? Met mij? Hoezo?”  (En dat uit de mond van iemand die zelf ook altijd met auteurs op de foto gaat omdat dat zo leuk is…) Ik deelde boekenleggers uit, nam complimenten over mijn jurk in ontvangst, ruilde visitekaartjes en hoorde mijn favoriet van de dag: “Ik vind jou leuk!” .

Toen was het helaas alweer tijd om terug naar huis te vertrekken, aangezien ik weer vijf uur onderweg zou zijn. Ik bedankte de organisatrices van de dag, schudde weer handjes en maakte afspraken (Hele leuke!! Maar dat vertel ik nog niet) en stapte een half uur later in de trein. (Halleloeja.) Ik was rond middernacht weer thuis.
Gelukkig droeg ik een fitbit die voor visuele ondersteuning kan zorgen en jullie kan laten zien dat het echt klopt wat ik zeg!  (Het is zo grappig om te zien…) Lekker rustig met de trein, daarna lekker rustig in de bibliotheek, en tóen begon het gedonder tot ik s’avonds weer lekker rustig in de trein zat!

Een zware, en lange dag, maar dit was het zo ontzettend waard, om rond te lopen tussen mensen die je snappen. Mensen die schrijven. Mensen die lezen. Mensen waar je van die ‘Oh Ja!’ momentjes mee kunt hebben en mensen die je ‘raken’ op een manier die je niet verwacht. Kortom: Ja, dit was een aanrader!!!!!